İçimdeki çocuk yine beni alt
etti de çocukluğumun çizgi filmi Anne’i yad etmiş oldum. Yayıncılardan peş peşe
gelen redlerden sonra basıldığında best-seller olmuş kitap. Huzur veren
tasvirleri Green Gables’da yaşama isteği veriyor. Hikaye Kanada’nın
eyaletlerinden biri olan Prince Edward Island’da geçiyor.
 |
| İsmini Anne'den öğrendiğim "buttercup" (düğün çiçeği). |
Hayal gücü çok gelişmiş çilli ve
kırmızı saçlı kızımız Anne, Marilla ve Matthew isimli kardeşlerin evine
evlatlık olarak gelir. Erkek çocuk istemiş olan aile önce ne yapacağını
şaşırır. Ama Anne’in on bir yaşına kadar bir kaç aile tarafından istenmeyerek
yetimhaneye düştüğünü öğrendiklerinde Green Gables’da kalmasına karar verirler.
Kuzguni siyah saçlar, Cordelia
gibi romantik bir isim, kabarık kollu güzel elbiseler Anne’in hayal dünyasının
merkezindedir. Oysa Marilla, dinibütün bir Hristiyan olarak onun dış görünüşe
takıntılı olmasını istemez, sürekli konuşmasına ise hayret eder. Matthew ise
sessiz sedasız, utangaç bir çiftçidir, Anne’in gevezelikleri onun hoşuna gider.
Aslında bu iki kardeşe hep acıdım, geç kalmış oldukları çok şey vardı çünkü.
Anne, yakındaki çiftlikten Diana
Barry ile arkadaş olur, çevredeki her yere Idlewild, Willowmere gibi romantik
isimler verir, kendi uydurduğu perili orman masalına kanıp o ormandan geçmeye
korkar, ona “havuç” dedi diye beş yıl Gilbert’ın kafasında yazı tahtasını
kırar, pastaya yanlışlıkla merhem koyar, seyyar satıcıdan aldığı boyayla saçını
siyah niyetine iğrenç bir yeşile boyar, Lady of Shallot olmaya özenip boğulma
tehlikesi atlatır.
 |
| Anne'in oynamaya çalıştığı rolün temsili. |
Büyüdükçe güzelleşen Anne’in
yaşadığı manevi değişim hızlıdır. Sorumluluk sahibi, daha az konuşan ve daha az
fevri bir kız olmuştur artık. Öğretmen okulunu bitirip sanat okulu bursunu
kazanır ama hayat fedakarlık yapmasını gerektirecektir. O da bunu yapabilecek
karakterdedir. Gilbert’la beş yıllık anlamsız rekabet ve düşmanlığın bitmesiyle
hikaye yoldaki dönemece gelmişken biter.
“Don’t give up all your romance, Anne… a little is a good thing – not too
much, of course- but keep a little of it, Anne, keep a little of it.”
