Altın Kalem Yayınları’ndan 1981
yılında çıkmış bu kitap. Kapağını gören de nezih ve romantik bir öykü
okuyacağını sanır. Alakası yok. Konu yine sefalet; ama mesela Sefiller’de böyle
rahatsız olmamıştım. Belki Hugo her şeye romantik yaklaştığındandır, bilemem.
Olay 2. Dünya Savaşı’ndan önceki
Büyük Buhran (Great Depression) döneminde geçiyor. Bu dönem dünya çapında bir
ekonomik krizin görüldüğü dönemmiş. Başlarda Gazap Üzümleri’ne benzetmiştim.
Wikipedia’dan öğrendiğime göre o da aynı dönemi konu alıyormuş. Steinbeck’in
romanındaki Joad ailesinin aksine, Lester ailesi bulunduğu toprağı terk
etmiyor. Önce yıllarca tütün ekilen, sonra pamuk ekilen toprak artık bir şey
üretmeye elverişli olmadığı için aç acına yaşıyorlar. Tütün yolu da eskiden
tütün fıçılarının yuvarlandığı kumlu yolun ismi.
İkidir ilginç bir şekilde
kitabın önsözünü kitaptan daha çok beğeniyorum J Al işte:
“Önce tütün, sonra pamuk; ikisi de gelmiş, geçmişti. Yalnız insanlar,
bir de inançları kalmıştı.”
Caldwell’in üslubu yalın ve
akıcı. Bununla birlikte, bazı şeylerin öğretici olmak adına pekiştirilmek
istenir gibi defalarca tekrarlandığı da dikkatimi çekti. Jeeter Lester’in her
yılki “biraz pamuk tohumu, biraz da gübre” bulma umutları, her ilkyaz
geldiğinde süpürge otlarını yakarak toprağı boşu boşuna ekime hazırlama,
korudan kesilen sidiklimeşenin para etmemesi, Ellie May’in dudağını tedavi etme
planları gibi birçok şey açlığın pençesindeki insanların takıntı ve tembellik
halini vurguluyor. Ada ve Jeeter süpürgeotlarını yakmak için tutuşturdukları
ateşin evi sarmasıyla uykuda ölüyorlar.
Domuz burunlu “din öğütçüsü” ama
erkek düşkünü Bessie, tavşan dudaklı Ellie May, yemeğe el uzatırsa dövülen
nine, mısır ambarında unutulup farelerin kemirdiği dede, damatları Lov’un elinden yiyecek çalmak için hayvan
gibi saldıran tüm aile… Gerek maddi gerek manevi bir sürü rahatsız edici unsur
var kitapta benim için. Sanki Yalçın Çakır’ın programına çıkanlar gibi bir hava
vardı tüm karakterlerde. Acaba Caldwell’in diğer kitapları nasıldır?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder